Peter Vermeersch
Peter Vandenberghe
Peter Vermeersch
Bandleider/componist/
klarinettist
Peter Vermeersch’ (°1959) loopbaan loopt niet meteen over de paden van de klassieke muziek. Hij genoot een opleiding als architect maar koos tenslotte voor een carrière als muzikant-componist. Tijdens en na zijn studies speelde hij al klarinet en saxofoon in de groep Union, die performances deed en muziek speelde. Begin de jaren ’80 kwam Union in contact met de theatergroep Radeis en leverde voor Echafaudages de muzikale ondersteuning. Josse De Pauw (uit Radeis) bracht Vermeersch in contact met de cineast Thierry De Mey. Deze, zelf een beginnend componist, vormde voor Vermeersch de stimulans om muziek te schrijven.
Een cruciaal punt in de ontwikkeling van Vermeersch is Rosas danst Rosas uit 1983 voor de Koninklijke Muntschouwburg te Brussel. Deze dansvoorstelling van Anne Teresa De Keersmaeker bleek een forum voor verschillende muzikant-componisten, zoals Walter Hus (°1959), Thierry De Mey (°1956) en Eric Sleichim (°1958). Samen vormden zij in 1984 de groep Maximalist!. De groep probeerde aan te sluiten bij de populaire muziek door middel van kledij (liefst zwart, typisch voor een subcultuur uit die jaren) en gestiek bij de opvoering. De muziek die ze speelden, laat zich noch onder een klassieke, noch onder een popnoemer plaatsen.
In 1989 werd Maximalist! ontbonden en stichtte Vermeersch X-Legged Sally. Een eerste cd-opname werd gerealiseerd onder Bill Lasswel in New York op het avant-garde-label The Knitting Factory. Later volgden verschillende andere cd-opnames, waarvan een gedeelte onlosmakelijk verbonden met de balletproducties van Wim Vandekeybus (Killed by Charity, Slowup, Fired, Bereft of a Blissful Union…). Deze muziek hoort hoofdzakelijk thuis bij de popmuziek. Zij varieert van rock via funk en jazz over metal tot regelrechte hoempa-muziek. Oorspronkelijk waren de nummers zuiver instrumentaal, later (vanaf The Land of the Giant Dwarfs) werd daar zang aan toegevoegd. Vermeersch levert ook muziek voor theaterproducties (met Walpurgis, Kaaitheater, De Roovers, Dito’Dito). Deze muziek sluit dan weer aan bij de hedendaagse klassieke muziek.
Na het einde van X-Legged Sally in 1997 startte Vermeersch twee nieuwe groepen op. A Group is een kleine groep met als doel goede rocknummers te brengen met suggestieve teksten. Deze groep bleef bestaan tot 1999. Daarnaast is er het grotere Flat Earth Society (opgericht in 1999), een veertienkoppige big band die zowel muziek uit de jaren ’30, theatermuziek, eigen composities, bewerkingen van XLS-stukken, filmconcerten en samenwerkingen met internationale jazz-muzikanten brengt.
Als componist voelt Vermeersch zich zowel op klassieke, avant-garde en jazz podia thuis. Hij schreef muziek voor het Arditti Quartet, Spectra Ensemble, Spiegel Quartet en Smith Quartet, maar deelde ook het podium met Jazzwork from Berlin, avant-garde gitarist Fred Frith en punkgroep The Simpletones. In 2003 werd Vermeersch door Gerard Mortier gevraagd om een werk te schrijven in het kader van de Ruhr Triënnale. Deze opera, Heliogabal, werd uitgevoerd door Flat Earth Society en wordt sindsdien regelmatig gespeeld. Twee jaar later trad Vermeersch op als curator van het tweejaarlijkse Time Festival, een zomerfestival voor elektronische muziek, hip hop en indie rock in Toronto en in 2014 componeerde hij Zwerk in opdracht van Ars Musica, voor het Orchestre Philharmonique Royal de Liège.
Tenslotte dient ook vermeld te worden dat Peter Vermeersch samen met Pierre Vervloesem intussen zijn sporen verdiend heeft als muziekproducer, ondermeer van dEUS, Mad dog loose, Nancy, Think Of One en L Santo. In 2001 trad Vermeersch naar voor als componist van filmmuziek met de soundtrack van de Nederlandse kinderfilm Minoes (Vincent Bal) en in 2009 componeerde hij de soundtrack voor My Queen Karo van Dorothée Van den Berghe. Peter Vermeersch was van 2004 tot 2006 de eerste stadscomponist van Gent.
Meer info op MATRIX (Centrum voor Nieuwe Muziek)
Peter Vandenberghe
co-creator/componist/
pianist
Toetsenist en componist Peter Vandenberghe is sinds het midden van de jaren '90 te horen op talloze opnames van Belgische avant-jazz- en rockbands. Na studies muziekwetenschappen aan de KUL, Jazzstudio Antwerpen en het Conservatorium van Brussel, begon hij een lange samenwerking met componist, bandleider en rietblazer Peter Vermeersch toen hij toetrad tot Vermeerschs manische avant-progjazzgroep X-Legged Sally. Vandenberghe maakte zijn eerste optreden met XLS op Eggs and Ashes uit 1994, een verzameling van Vermeersch composities geschreven voor Wim Vandekeybus /Ultima Vez dansproducties die teruggaan tot 1991. Daarna verscheen hij op het enige XLS album dat in de V.S. werd uitgebracht (een samenwerking tussen het Belgische Bang en het New Yorkse Knitting Factory Works labels), Land of the Giant Dwarfs uit 1995, evenals de live zwanenzang Fired uit 1996 en de XLS/Smith Quartet samenwerking Bereft of a Blissful Union, deze laatste (ook gecomponeerd voor een Vandekeybus/Ultima Vez dansproductie) uitgebracht in 1997, het jaar na het uiteenvallen van XLS.
Vandenberghe bleef samenwerken met Vermeersch, evenals enkele voormalige XLSleden, om deel uit te maken van zijn nieuwe experimentele bigband, Flat Earth Society (aka FES), die in 1998 werd opgericht. Vandenberghe is te horen op de debuut-EP van FES, Live at the Beursschouwburg 1999, uitgebracht door het Viakralabel, en op de daaropvolgende albums van het ensemble die werden uitgebracht uitgegeven door het Zonk label (Bonk, 2000; Minoes, 2002; Trap, 2002; The Armstrong Mutations, 2003), Crammed Discs (Psychoscout, 2006; Cheer Me, Perverts!, 2009) en 13 (Igloo, 2013). Vandenberghe is ook te horen op de FES compilatie Isms, uitgebracht door Mike Patton's Ipecac label in 2004.
In het rockgenre werkte Vandenberghe samen met met XLS/FES-gitarist (en mixing/mastering wiz) Pierre Vervloesem op een aantal Vervloesem-albums, waaronder Grosso Modo uit 2002 (een improviserend rockkwartet met bassist Guy Segers en drummer Charles Hayward), Rude uit 2005 en Sketches of Pain uit 2012 (door het XLS-achtige octet Caca). In het midden van de jaren 2000 trad Vandenberghe ook op met Daniel Denis' duistere avant-prog ensemble Univers Zero. Hij is te horen op het Live album van de groep, uitgebracht door Cuneiform in 2006. Tussen 1998 en 2010 was hij ook lid van de Belgische rockband Monsoon.
Toen het eerste decennium van het nieuwe millennium ten einde liep, begon Vandenberghe zich te verdiepen in kleinere, maar zeker niet traditionele akoestische jazzsettings. Hij richtte het pianotrio Too Noisy Fish op, een trio met FES-leden drummer Teun Verbruggen en bassist Kristof Roseeuw. Fast Easy Sick (geproduceerd, gemixt en gemasterd door Vervloesem) was hun eerste album in 2011. Vandenberghe componeerde alle nummers op het album en liet zijn eigen unieke stijl horen, gebaseerd op stilistische invloeden uit een breed jazzspectrum, terwijl hij ook blijk gaf van aanzienlijke improvisatievaardigheden en een dosis scheve humor. Too Noisy Fish nam hun tweede album op in de Prairie Sun studio in Cotati, Californië in februari 2013. Het album kreeg de titel Fight Eat Sleep, werd uitgebracht in september van dat jaar en werd verkozen tot "Album Of The Year" door het New Yorkse Jazz Record magazine. Dit album was het begin van een langdurige samenwerking met Oz Fritz, die ook de knoppen bediende voor het derde album Furious Empathic Silence dat in 2018 in Brussel werd opgenomen. In 2016 creëerde Vandenberghe het literaire filmconcert "Nightwatch", een live performance waarin twee films van Trisha De Cuyper & Jan Lapeire simultaan worden geprojecteerd en waarvoor de bekroonde Belgische auteur Dimitri Verhulst poëzie schreef die hij live uitvoerde waarbij Too Noisy Fish voor de soundtrack zorgde. In 2023 verscheen Too Many Fish - 10 years - Too Noisy Fish, ter ere van het tienjarig bestaan van het trio met een uitbreiding van muzikale soulmates (Dimitri Verhulst, Bart Maris, Bruno Vansina, DJ Grazzhoppa, Philip de Jager).
Ondertussen zette Vandenberghe zijn werk voort als pianist en componist voor de Flat Earth Society. Hij verscheen op al hun releases. Hij componeert ook doorlopend voor film (Une Issue, Incandescant, Lili et le Loup,...) documentaires (School WTF), theater, dansvoorstellingen, videoportretten van Trisha De Cuyper & Jan Lapeire van kunstfotografen (Mitch Epstein, Mark Ruwedel, Gery Johansen, Michael Borremans, Judith Joy Ross, Vincen Beeckman,...) en een reeks van OKV (Openbaar Kunstbezit Vlaanderen) over verborgen kunstschatten.
Sinds 1999 doceert Vandenberghe improvisatie aan het Koninklijk Conservatorium van Gent.
