ZONK! 013 - 2009
ANSWER SONGS
︎ bestel cd €15 ︎ koop download bij Mainstvnyl of Qobuz
M: Muziek - T: Testt - A: Antwoord op
1. To Walk A Mermaid
M: Peter Vandenberghe / T: Peter Verhelst /
A: Song to the siren (Tim Buckley)
2. Les Brasseries De La Plage
M: Peter Vermeersch / T: Rokus Hofstede /
A: Les filles du bord de mer / Vous permettez (Adamo)
3. The Everlasting Sea
M: Bruno Vansina / T: Frank Wagemans /
A: Should I stay or should I go (The Clash)
4. Dit Is Alles
M: Peter Vermeersch / T: Josse De Pauw /
A: Is dit alles (Doe Maar)
5. Drizzlin’ On Heels
M: Tom Wouters / T: Tom Wouters /
A: I’m deranged (David Bowie)
6. Thursday 12th
M: Corrie Vanbinsbergen / T: Peter Vermeersch /
A: I don’t like Mondays / Friday 13th (Boomtown Rats / Monk)
7. Poupée De Con
M: Peter Vermeersch / T: Gerda Dendooven /
A: Poupée de cire (Serge Gainsbourg)
8. Miss Possible
M: Peter Vandenberghe /
A: Mission impossible (Lalo Schiffrin)
9. By Now
M: Peter Vermeersch / T: Peter Vermeersch /
A: My funny valentine (Rodgers & Hart)
Muzikanten
Esther Lybeert zang,
Michel Mast tenorsax,
Luc Van Lieshout trompet,
Tom Wouters klarinet, vibrafoon & zang,
Teun Verbruggen drums,
Peter Vandenberghe piano & keyboard,
Kristof Roseeuw contrabas,
Bart Maris trompet,
Jon Birdsong trompet,
Peter Vermeersch klarinet,
Stefaan Blancke trombone,
Wim Willaert accordeon & keyboard
Benjamin Boutreur altsax,
Berlinde Deman tuba,
Marc Meeuwissen trombone,
Bruno Vansina baritonsax,
Pierre Vervloesem gitaar
Credits
Opgenomen door David Minjauw in Dada Studio november 2008, Brussel.
Mixing & mastering: Pierre Vervloesem, Studio Fiasco, Brussel
Productie: Peter Vermeersch
Coverbeeld: Giannina Urmeneta Ottiker
Vormgeving Marc Meeuwissen
Co-productie: Bonk vzw, KlaraFestival, deSingel & Vooruit
Meer info ︎︎︎
Recensie
Jens van de Maele, Kwadratuur, 8/01/2010
Het nieuwste album van Flat Earth Society draait rond de 'answer songs', een concept dat de jazz-bigband twee jaar geleden voor het eerst uitprobeerde in de Belgische concertzalen. Bandleider Peter Vermeersch liet zich hiervoor inspireren door een courant gebruik bij Amerikaanse blues- en countrymuzikanten uit het midden van de vorige eeuw, om via zogenaamde 'antwoordliedjes' een tekstueel en/of muzikaal commentaar te leveren op de songs van collega's. Er zijn ook wel voorbeelden te vinden van 'answer songs' in de popmuziek (een bekend voorbeeld is John Lennons 'How Do You Sleep?' als antwoord – of zeg maar 'opgestoken middenvinger' – op Paul McCartneys 'Another Day'), maar het fenomeen is vooral in de hiphop tot op vandaag overeind gebleven. In elk geval heeft FES met dit project een schier onuitputtelijke conceptuele goudader aangeboord, waarmee de grens tussen jazz en pop volledig wordt opgeblazen: de meeste tracks op 'Anwser Songs' verwijzen immers naar popsongs van bekende namen als The Clash, Serge Gainsbourg, Tim Buckley en David Bowie.
De jazzy 'antwoorden' op dit album staan autonoom op zichzelf, en zijn dus géén cover-versies van bestaande songs. Soms is de referentie aan het originele nummer volledig verhuld, zoals op 'To Walk a Mermaid', het 'antwoord' van schrijver Peter Verhelst en FES-pianist Peter Vandenberghe op Tim Buckley's 'Song to the Siren'. Soms wordt de oorspronkelijke song op speelse wijze geparodieerd, zoals o.a. het geval is op 'Poupée de Con' (een persiflage van Serge Gainsbourgs 'Poupée de Cire', met een pseudo-Franse tekst van schrijfster Gerda Dendooven), of op het hoogst vermakelijke 'Thursday 12th' (dat deels voortbouwt op 'I Don't Like Mondays' van de Boomtown Rats). Wie FES live al heeft gezien, weet dat de band vaak een aura van zelfrelativerende nonchalance rond zich weet op te trekken, en deze sfeer – die veel ruimte laat voor humoristische tekstuele en instrumentale invullingen – is ook weer prominent aanwezig 'Answer Songs'. Toch neemt het humoristische nooit de overhand in het compositorisch geheel, waardoor geen enkele song uitmondt in een gimmick – met als enige uitzondering 'Poupée de Cire', waarvan de expliciet 'komische' tekst weinig bestand blijkt tegen veelvuldige herbeluistering ('t'es une drole de plastiekpop / a babe met botox aan heure kop / gladgeschoren tot het kruis / zonder anti-erotiek geruis'). In elk geval levert zangeres Esther Lybeert, in een vorig leven nog de allereerste zangeres van Hooverphonic en backing-vocaliste bij An Pierlé (met wie ze hetzelfde stemtimbre deelt), op alle tracks zeer hoogstaande prestaties.
Het grootste minpunt aan dit album is de lengte: het bevat slechts negen songs, wat net iets te weinig lijkt. Het is bijzonder jammer dat sommige 'answer songs' uit de theatertournee van 2007, zoals 'Black' (een repliek op 'Answer Me, My Love' van Joni Mitchell) en 'Leave Nothing' (gericht op 'Peaches en Regalia' van Zappa), niet op deze cd zijn opgenomen. Het devies blijft evenwel ongewijzigd: FES is een bigband van topniveau, met een bandleider die voortdurend op zoek blijft gaan naar nieuwe creatieve invalshoeken, en die geen enkele jazz- en popliefhebber aan zich voorbij mag laten gaan – zowel live als op plaat.
Het nieuwste album van Flat Earth Society draait rond de 'answer songs', een concept dat de jazz-bigband twee jaar geleden voor het eerst uitprobeerde in de Belgische concertzalen. Bandleider Peter Vermeersch liet zich hiervoor inspireren door een courant gebruik bij Amerikaanse blues- en countrymuzikanten uit het midden van de vorige eeuw, om via zogenaamde 'antwoordliedjes' een tekstueel en/of muzikaal commentaar te leveren op de songs van collega's. Er zijn ook wel voorbeelden te vinden van 'answer songs' in de popmuziek (een bekend voorbeeld is John Lennons 'How Do You Sleep?' als antwoord – of zeg maar 'opgestoken middenvinger' – op Paul McCartneys 'Another Day'), maar het fenomeen is vooral in de hiphop tot op vandaag overeind gebleven. In elk geval heeft FES met dit project een schier onuitputtelijke conceptuele goudader aangeboord, waarmee de grens tussen jazz en pop volledig wordt opgeblazen: de meeste tracks op 'Anwser Songs' verwijzen immers naar popsongs van bekende namen als The Clash, Serge Gainsbourg, Tim Buckley en David Bowie.
De jazzy 'antwoorden' op dit album staan autonoom op zichzelf, en zijn dus géén cover-versies van bestaande songs. Soms is de referentie aan het originele nummer volledig verhuld, zoals op 'To Walk a Mermaid', het 'antwoord' van schrijver Peter Verhelst en FES-pianist Peter Vandenberghe op Tim Buckley's 'Song to the Siren'. Soms wordt de oorspronkelijke song op speelse wijze geparodieerd, zoals o.a. het geval is op 'Poupée de Con' (een persiflage van Serge Gainsbourgs 'Poupée de Cire', met een pseudo-Franse tekst van schrijfster Gerda Dendooven), of op het hoogst vermakelijke 'Thursday 12th' (dat deels voortbouwt op 'I Don't Like Mondays' van de Boomtown Rats). Wie FES live al heeft gezien, weet dat de band vaak een aura van zelfrelativerende nonchalance rond zich weet op te trekken, en deze sfeer – die veel ruimte laat voor humoristische tekstuele en instrumentale invullingen – is ook weer prominent aanwezig 'Answer Songs'. Toch neemt het humoristische nooit de overhand in het compositorisch geheel, waardoor geen enkele song uitmondt in een gimmick – met als enige uitzondering 'Poupée de Cire', waarvan de expliciet 'komische' tekst weinig bestand blijkt tegen veelvuldige herbeluistering ('t'es une drole de plastiekpop / a babe met botox aan heure kop / gladgeschoren tot het kruis / zonder anti-erotiek geruis'). In elk geval levert zangeres Esther Lybeert, in een vorig leven nog de allereerste zangeres van Hooverphonic en backing-vocaliste bij An Pierlé (met wie ze hetzelfde stemtimbre deelt), op alle tracks zeer hoogstaande prestaties.
Het grootste minpunt aan dit album is de lengte: het bevat slechts negen songs, wat net iets te weinig lijkt. Het is bijzonder jammer dat sommige 'answer songs' uit de theatertournee van 2007, zoals 'Black' (een repliek op 'Answer Me, My Love' van Joni Mitchell) en 'Leave Nothing' (gericht op 'Peaches en Regalia' van Zappa), niet op deze cd zijn opgenomen. Het devies blijft evenwel ongewijzigd: FES is een bigband van topniveau, met een bandleider die voortdurend op zoek blijft gaan naar nieuwe creatieve invalshoeken, en die geen enkele jazz- en popliefhebber aan zich voorbij mag laten gaan – zowel live als op plaat.
